Te starten met één van mijn persoonlijke wensen, het bijwonen van een rugbymatch. Nadat bleek dat het nationale team, de befaamde All Blacks, pas weer in juni aantreedt, besloten om met een groep studenten naar een lokaal team te gaan kijken: de Auckland Blues versus Wellington Hurricanes. Tot mijn verbazing blijkt het toch echt een beschaafde sport te zijn, weinig agressie en ook op de tribune zitten alle fans lekker door elkaar. Zie ik bij de gemiddelde Europese FC nog niet gebeuren.. Daar wel uiteraard de lauwe rugbyfan uitgehangen met voornamelijk aandacht voor bier, cheerleaders, hamburgers en rugby; dat ook in deze volgorde uiteraard! Nog jammer dat ik geen foto heb van een gast voor me die zeker 20 minuten die dames aan het filmen was. Dat mij dat opviel, is misschien handiger om hier achterwege te laten..

Uit de categorie ‘puur cultuur' heb ik deze keer een mooie alarmschijf. Inmiddels zit ik in mijn appartement met twee Saudies. Mooie gasten, dat zeker, maar ze spreken nauwelijks een woord engels. Als je op vraag of hij direct van het vliegveld komt, hoort ‘my friend, my friend' dan heb je al een donkerbruin vermoeden.. Anyhow, toch geprobeerd wat contact te leggen en kwam er achter dat één van de twee toch wel veel moeite had met Nieuw Zeeland en de cultuur hier. (Het is zo anders dan thuis...) Nadat de psycholoog in mij het van de liberaal (zoek het lekker zelf uit) had gewonnen, het er dan toch maar over gehad. Ik: ‘maar wat ga je er nou aan doen? Meer integreren of liever eerder naar huis?' ‘Ja, nee, hij had met zijn vader gebeld en die zei dat ie moest blijven dus dat deed ie dan ook. Ik: ‘maar wat vond jij daar dan van, heb je het er met hem over gehad?' Kerel kijkt me beetje vreemd aan en zegt: ‘ja, hij zegt dat ik moet blijven'. Okee, duidelijk. Een uiterste poging, waarbij niet echt helder nadenkend, vroeg ik als onnozele Europeaan: ‘en wat vond je moeder daar dan van?' '....' Stilte dus. Hij kijkt me onbegrijpend aan en zegt: ‘Hoezo wat vind mijn moeder ervan?'. Mooi, ik was even vergeten dat die geen mening heeft en hem al helemaal niet mag verkondigen. Toch wel een geniaal moment. Later kwam ik er nog achter dat een deel van zijn ongemak hier veroorzaakt wordt door het feit dat hij een vrouwelijke lerares heeft, toen was de reality check wel compleet kan ik wel zeggen.

Afgelopen weekend eerst op vrijdag naar de verjaardag van Joel (Zwitser) geweest. Uiteraard konden Nederlandse cadeaus als hagelslag en drop niet achterwege blijven. Speciaal een NL winkel voor opgezocht. Hilarische avond waarin ernstig duidelijk werd dat drinking games de sleutel zijn tot verbroedering en wereldvrede. De brief naar de VN staat al in de steigers! De dag erna, te brak voor Waiheke Island, dus naar Devonport geweest en er met een groepje van vijf rustig rondgelopen en op het strand gelegen. Helaas was het wine and foodfestival uitverkocht.. Die middag ook nog 4 bruiden op 3 bruiloften op het strand gezien. Bevestigde toch mooi even het stereotype beeld van de progressiviteit van Nieuw Zeeland. Nu is het voor Nederlanders niet zo bijzonder maar menig toerist keek zijn ogen daar uit! En voor mij was het toch ook wel een sterk contrast met eerder die week!

Dan nog serieuzer nieuws van De Mensen van Cambridge; zij zijn zo vriendelijk geweest om de exacte data (6 maart) en locaties (Auckland University) door te sturen waaruit blijkt dat de speaking paper (ja, het heet echt zo en het is echt CPE, dat ik ook steevast zo blijf noemen omdat ik nog steeds ‘proficiency' niet uit kan spreken; dat wordt dan ook de ijsbreker op de mondeling J) op de vrijdag voor het examen is (5^e maart) dus dat is erg mooi. Is het meteen allemaal afgerond. Deel van de studenten moet wachten tot de 11^e en dat lijkt me vrij a-relaxed. Dus Lotte, gezien het 12 uur tijdverschil kan ik je op de 6^e misschien nog het eea doormailen danwel skypen?

Enfin, ondertussen ook de verdere plannen voor de periode na het examen gemaakt, het ‘vrije' reizen. Vanaf 20 maart ga ik via de Cook Islands richting Australië. Daar langs de zuidkust, van Sydney naar Melbourne en na een bezoek aan Tasmanie richting het noorden, Adelaide en uiteindelijk Alice Springs. Vanuit daar is dan het plan om weer terug te gaan richting Christchurch wat op het zuidereiland van Nieuw Zeeland ligt. Dit plan is er eentje uit de categorie: ‘ja, maar als je er dan toch bent.....' Dat laatste zeiden Kramer,Tuitert en Wust trouwens ook over hun uitje naar Vancouver.... Restecpa!